شهرهایی که قربانی بمباران شیمیایی در جنگ تحمیلی شدند
تاریخ انتشار: ۱۶ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۸۴۲۲۰۹
طبق گزارش سازمان ملل، رژیم بعث عراق در جنگ تحمیلی بیش از ۳۵۰ بار حمله شیمیایی انجام داد و شهرهای متعددی قربانی این جنایات وحشیانه صدام شدند.
در حالی که بر اساس معاهدات بین المللی، به کارگیری سلاحهای شیمیایی در جنگها ممنوع شده بود، رژیم بعث عراق در طول جنگ تحمیلی با پا گذاشتن روی تمام این معاهدات، وحشیانه ترین حملات خود را علیه مردم ایران با استفاده از تسلیحات شیمیایی رقم زد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
طبق گزارش رسمی سازمان ملل متحد، این رژیم طی جنگ هشتساله، بیش از ۱۸۰۰ تن گاز خردل، ۶۰۰ تن گاز سارین و ۴۰۰ تن گاز تابون را در قالب بیش از ۱۰۰ هزار گلوله و بمب شیمیایی و در بیش از ۳۵۰ حمله، علیه ایران استفاده کرد، حدود یک میلیون نفر از ایرانیان، در این تهاجم ناجوانمردانه، در معرض گازهای شیمیایی مهلک قرار گرفتند که از این تعداد، بیش از ۱۰۰ هزار نفر، به شدت مسموم شدند و گروه کثیری نیز، بر اثر عوارض ناشی از این اقدام وحشیانه به شهادت رسیدند.
عراقیها از آذرماه سال ۱۳۶۱، به طور پراکنده از عوامل شیمیایی کشنده استفاده کردند، ابتدا مقدار محدودی از سولفورموستارد (عامل تاولزا) را به منظور درهم شکستن سازمان رزمی رزمندگان ایران در تکهای شبانه مورد استفاده قرار دادند.
در سال ۱۳۶۲، عراق به کاربرد جنگافزارهای شیمیایی در پیرانشهر و حوالی «پنجوین» مبادرت ورزید، ایران حادثه پنجوین را «جنایت جنگی» نامید و مجروحین جنگ شیمیایی به بیمارستانهای تهران اعزام شدند.
عراق در نخستین روزهای سال ۱۳۶۲، در سراسر جبهههای جنگ به گازهای شیمیایی متوسل شد و این اقدام آنها تا روزهای پایانی جنگ ادامه یافت و شهرهایی متعددی آماج این حملات غیر انسانی شدند که در این گزارش به مناسبت سالروز بمباران شیمیایی سومار از آنخا خواهیم گفت.
بمباران شیمیایی سومار؛ جنایتی که بارها تکرار شد۳۶ سال پیش درست در چنین روزی شش فروند هواپیمای بمبافکن ارتش بعث عراق بعد از ورود به حریم هوایی ایران، از آسمان کرمانشاه عبور کردند و خود را به شهر مرزی سومار رساندند و بمبهای شیمیایی را بر سر مردمان این شهر فرو ریختند، در همان لحظات اول، ۱۶۰ نفر از کسانی که در معرض گازهای شیمیایی قرار گرفته بودند، به طرز فجیعی شهید شدند، آمار مجروحان، تکاندهنده بود، نزدیک به ۱۵۰۰ نفر مسموم یا مجروح شده بودند؛ بخش عمده شهدا و مجروحان، کودکان، زنان و اعضای کادر درمان بیمارستان صحرایی بودند، تهاجم آن روز، به دفعات و در قالب تسلیحات شیمیایی و معمولی ادامه یافت. حجم این تعرض چنان گسترده بود که در ایلام، چهار بار آژیر قرمز به صدا درآمد، شهر کاملاً تعطیل شد و مردم به پناهگاه رفته بودند.
این برای نخستین بار نبود که شهر مرزی سومار مورد تهاجم شیمیایی رژیم بعث قرار گرفته بود، این شهر یکی از نزدیکترین مناطق ایران به بغداد است و رژیم بعثی برای نخستین بار پس از جنگ جهانی اول بهصورت وسیع و برخلاف معاهدات بینالمللی از سلاحهای کشنده شیمیایی علیه این شهر بیدفاع استفاده کرد.
سابقه بمباران شیمیایی منطقه سومار به ابتدای سال ۱۳۶۲ بازمیگردد، نیروهای عراقی در روزهای نهم و هجدهم فرودین ماه این شهر را هدف قرار دادند که طی آن طی آن، چهار نفر در سومار مصدوم شدند، در روزهای هفتم و هشتم شهریور سال ۱۳۶۲ نیز به ترتیب مناطق سردشت و سومار هدف توپهای حاوی گازهای سمی قرار گرفتند که از تعداد تلفات و مصدومان آن اطلاعی در دست نیست.
در دهم دیماه سال ۱۳۶۵ خورشیدی، بیمارستان صحرایی ۵۲۸ سومار ۱۶ بار موردتهاجم حملات بمبهای شیمیایی از نوع خردل قرار گرفت، یکی دیگر از موارد مهم حمله شیمیایی صدام به سومار نیز مربوط به بیستوپنجم دیماه سال ۱۳۶۵ بعد از عملیات کربلای ۵ در جنوب سومار است که در این بمباران بیش از ۲۰۰ نفر مصدوم و ۲۰ نفر شهید شدند، تمام شهدای شیمیایی در طول یکماه درگیریهای دی و بهمن ۱۳۶۵ حدود ۱۷۰ نفر بود که زیاد و غیرقابلقبول بود. حدود ۳۰ نفر از شهدا نیز مربوط به بمباران شیمیایی بیمارستان صحرایی سومار بودند.
سردشت، سومین شهر قربانی جنگافزارهای شیمیایی در جهانساعت چهار و نیم عصر یکشنبه هفتم تیرماه سال ۱۳۶۶ هواپیماهای جنگی ارتش بعث عراق، چهار نقطه شهر سردشت و سه نقطه در روستاهای اطراف آن را در استان آذربایجانغربی و کنار مرز عراق با هفت بمب شیمیایی خردل و تاولزا مورد حمله قرار دادند، دو بمب در بازار و دو بمب دیگر به دو منطقه مسکونی اصابت کرد و بقیه در باغهای مجاور شهر افتاد.
در همان لحظات اولیه ۲۰ نفر شهید و حدود دو هزار نفر مجروح شدند، در آن زمان شهر سردشت، شهری کاملاً غیرنظامی و مسکونی و دارای ۱۸ هزار نفر جمعیت بود، گرچه این شهر چند بار مورد بمباران هواپیماهای نظامی عراق قرار گرفته بود، اما کسی توقع حمله شیمیایی با آن ابعاد را نداشت.
ناآشنا بودن مردم با تبعات و آثار گاز خردل، آشنا نبودن مردم در مورد چگونگی مواجهه با سلاحهای شیمیایی و اصابت بمبها به بازار و مناطق پر رفت و آمد شهری باعث افزایش شمار مصدومان و قربانیان این فاجعه شد.
بر اساس آمار رسمی ۸۰۲۵ نفر از این جمعیت در جریان این بمباران مصدوم شدند، سه هزار نفر از این افراد به طور سرپایی درمان شدند و مدتی را در روستاهای مجاور شهر سردشت سپری کردند به این امید که آلودگی شهر با گذشت زمان برطرف شود. ۱۵۰۰ نفری که حال وخیمتری داشتند به بیمارستانهای خارج از سردشت اعزام شدند.
از بیمارانی که به تهران فرستاده شدند ۴۲۰ نفر طی هفت تا ۱۰ روز اول از بیمارستانها مرخص شدند. ۱۸۰ نفر باقیمانده افرادی بودند که هفتههای زیادی را در بیمارستان سپری کرده و ۱۱۳ نفر از آنها شهید شدند، ۴۲ نفر از این افراد کسانی بودند که از ترس بمباران هواپیماهای دشمن، در زیرزمین یکی از ساکنین سردشت پناه گرفته بودند. تعداد ۱۳۲۴ نفر از آنها نیز هم اکنون از عوارض شدید ریوی و زخمهای ناشی از آثار سلاحهای شیمیایی رنج میبرند.
سردشت سومین شهر قربانی جهان بر اثر استفاده از جنگافزارهای شیمیایی پس از شهرهای هیروشیما و ناکازاکی است، جامعه بین الملل در مقابل این اقدام صدام سکوت کرد این واقعه زمانی رخ داد که دانش پزشکی کافی برای مداوای بیماران ناشی از سلاحهای شیمیایی وجود نداشت.
حلبچه و کردنشینهای عراقی که قربانی جنایت صدام شدند۲۵ اسفند ماه سال ۱۳۶۶، همزمان با شروع عملیات والفجر ۱۰ توسط رزمندگان ایرانی در منطقه کردنشین حلبچه که تصرف بخشهایی از کردستان عراق را به همراه داشت، دولت بعث با دستور مستقیم صدام اقدام به بمباران شیمیایی مردم خود در منطقه حلبچه کرد، صدام به پسرعمو و معاون خود، علی حسن المجید معروف به علی شیمیایی، دستور بمباران شیمیایی این مناطق را داد، براساس بررسیهای سازمان ملل متحد که بعدها در قالب یک گزارش منتشر شد، در این حمله، از گاز خردل و چند ماده شیمیایی عامل اعصاب نامعلوم، استفاده شده بود.
در پی این حمله که به عنوان بخشی از عملیات «انفال» مشهور است، حدود پنج هزار نفر از مردم حلبچه عراق که عموماً غیرنظامی بودند به شکل فجیعانهای و تنها ظرف چند دقیقه جان خود را از دست دادند، همچنین به گفته منابع، نزدیک به ۱۰ هزار نفر از مردم این منطقه مصدوم شدند که شاید هنوز هم یادگاریهای تلخ آن فاجعه را در نفسهای خسته خود احساس کنند.
البته به این لیست، باید به صدها نفر دیگر اشاره کرد که براثر عواقب تنفس گازهای سمی، سالها بعد جان خود را از دست دادند و یا فرزندانی با نقص جسمی به دنیا آوردند.
بمباران شیمیایی نودشه؛ هیروشیمای غربیک روز پس از آن در حالی که چشم تمام دنیا معطوف به بمباران شیمیایی شهر حلبچه عراق بود مردم مظلوم و بیگناه شهر مرزی نودشه نیز آماج حملات شیمیایی هواپیماهای عراقی قرار گرفت.
شهر نودشه از توابع شهرستان پاوه در استان کرمانشاه در بیستوششم اسفندماه سال ۱۳۶۶ رأس ساعت ۱۰:۱۱ دقیقه صبح «یک روز بعداز بمباران شیمیایی حلبچه» توسط چند فروند هواپیمای سوخو ۲۴ رژیم بعث عراق برفراز شهر نودشه ظاهر میشوند و برگ دیگری بر تاریخ جنایات سفاکان رژیم بعث عراق را اضافه کردند و در دو نوبت شهر نودشه و مردم مظلوم را ددمنشانه آماج بمبهای شیمیایی قرار دادند و در همان روز نفر و روز بعد شش نفر به شهادت رسیدند و امروز تعداد شهدای شیمیایی شهر نودشه به ۱۷ نفر رسیده است.
نقطه عطف بمباران شیمیایی نودشه اصابت مستقیم بمب شیمیایی به خانه آقای فلاحی بود که باعث شهید شدن هفت تن از اعضای این خانواده شد و اما بعثیها به همین یکبار بمباران شیمیایی شهر نودشه بسنده نکردند و در دو نوبت دیگر یعنی در یکم فروردینماه سال ۱۳۶۷ همان سال باز هم بمبهای شیمیایی و خردل را بر سر مردم مظلوم نودشه خالی کردند تا این شهر مقاوم سه بار شیمیایی شدن را تجربه کرده باشد و این فاجعه به هیروشیمای غرب تبدیل شود.
براساس کتاب «جنگ شیمیایی عراق و تجارب پزشکی آن» نوشته دکتر عباس فروتن در این حمله هشت بمب حاوی گازخردل به نودشه اصابت شده است که حداقل ۱۳ نفر در همان لحظه شهید و بیش از ۱۰۰ نفر دیگر مجروح شدند و حتی پیکر مطهر شهدای مظلوم بمباران شیمیایی شهر نودشه بدون تشییع به خاک سپرده شد.
کد خبر 694074منبع: ایمنا
کلیدواژه: جنگ تحمیلی رژیم بعث عراق بمباران شيميايي سومار سردشت حلبچه بمباران شيميايي حلبچه بمباران شيميايي سردشت شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق سلاح های شیمیایی بمباران شیمیایی بمب های شیمیایی رژیم بعث عراق شیمیایی شهر قرار دادند شهر نودشه هزار نفر سال ۱۳۶۲ ماه سال بمب ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۸۴۲۲۰۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کشف خطر جدید میکروپلاستیکها بر سلامت
نتایج تحقیقات جدید نشان میدهد که مواد شیمیایی سمی اضافه شده به مواد پلاستیکی برای مقاوم کردن آنها در برابر شعله میتوانند از راه پوست یعنی تماس با میکروپلاستیکها وارد بدن شوند.
به گزارش ایسنا، این تحقیق اولین ارائهکننده شواهد تجربی است که نشان میدهد مواد شیمیایی موجود بهعنوان افزودنی در میکروپلاستیکها میتوانند به عرق انسان نفوذ کنند و سپس از طریق پوست جذب جریان خون شوند.
بسیاری از مواد شیمیایی که بهعنوان ضد حریق و نرمکنندهها استفاده میشوند، بهدلیل شواهدی مبنی بر اثرات نامطلوب سلامتی ازجمله آسیب به کبد یا سیستم عصبی، سرطان و خطراتی برای سلامت باروری ممنوع شدهاند، با این حال، این مواد شیمیایی هنوز در وسایل الکترونیکی قدیمی، مبلمان، فرشها و مصالح ساختمانی در محیط وجود دارند.
در حالی که آسیبهای ناشی از میکروپلاستیکها بهطور کامل شناخته نشده است، نگرانی فزایندهای در مورد نقش آنها بهعنوان کانال قرار گرفتن انسان در معرض مواد شیمیایی سمی وجود دارد.
یافتههای تحقیق در مورد جذب مواد شیمیاییگروه تحقیقاتی در مطالعهای که سال گذشته منتشر شد، نشان داد که مواد شیمیایی از میکروپلاستیکها در عرق انسان فروشسته میشود. نتایج تحقیق کنونی نیز نشان میدهد که این مواد شیمیایی میتوانند از طریق عرق در سد پوستی، جذب بدن شوند.
این گروه در آزمایشهای خود، از مدلهای نوآورانه پوست سه بعدی انسان بهعنوان جایگزینی برای حیوانات آزمایشگاهی و بافتهای بریده شده انسانی استفاده کردند. این مدلها طی دوره ۲۴ ساعته در معرض ۲ شکل متداول میکروپلاستیک حاوی دیفنیل اترهای پلیبرومینه، یک گروه شیمیایی که اغلب برای پلاستیک ضد حریق استفاده میشود، قرار گرفتند.
نتایج و پیامدها برای سلامتینتایج نشان داد که 8 درصد از مواد شیمیایی در معرض پوست جذب میشوند و پوست هیدراتهتر یا عرقآورتر سطوح بالاتری از مواد شیمیایی را جذب میکند. این تحقیق اولین شواهد تجربی را در مورد نحوه کمک کردن این فرآیند به سطوح مواد شیمیایی سمی موجود در بدن، ارائه میدهد.
دکتر اووکرویه آبافه، محقق این تحقیق از دانشگاه بیرمنگام انگلستان میگوید: میکروپلاستیکها در همه جای محیط زیست وجود دارند و با این حال ما هنوز در مورد مشکلات سلامتی که میتوانند ایجاد کنند، اطلاعات به نسبت کمی داریم.
نتایج تحقیقات ما نشان میدهد که آنها بهعنوان «حاملان» مواد شیمیایی مضر هستند که میتوانند از طریق پوست وارد جریان خون ما شوند. این مواد شیمیایی پایدار هستند، بنابراین با قرار گرفتن مداوم یا منظم در معرض آنها، انباشتگی تدریجی وجود خواهد داشت تا جایی که شروع به ایجاد آسیب کنند.
دکتر محمد عبدالله، دانشیار علوم محیطی در دانشگاه بیرمنگام و محقق اصلی این طرح، بیان کرد: این یافتهها شواهد مهمی را برای نهادهای نظارتی و سیاستگذاران به منظور بهبود قوانین پیرامون میکروپلاستیکها و محافظت از سلامت عمومی در برابر مواجهه مضر فراهم میکند.
پروفسور استوارت هاراد، یکی از محققان، افزود: این تحقیق گام مهمی در درک خطرات مواجهه با میکروپلاستیکها برای سلامتی ماست. با تکیه بر نتایج، تحقیقات بیشتری برای درک کامل مسیرهای مختلف قرار گرفتن انسان در معرض میکروپلاستیکها و چگونگی کاهش خطرات ناشی از این مواجهه مورد نیاز است.
این گروه قصد دارد در تحقیقات آینده، مسیرهای دیگری را که از طریق آنها میکروپلاستیکها میتوانند مسئول ورود مواد شیمیایی سمی به بدن باشند، از جمله استنشاق و بلع، بررسی کنند. این کار توسط فلوشیپ تحقیقاتی ماری کوری در برنامه تحقیقات و نوآوری افق ۲۰۲۰ اتحادیه اروپا تامین میشود.
یافتههای این تحقیق در Environment International منتشر شده است.
کانال عصر ایران در تلگرام